کدها و رمز های سیم کارت اپراتورها

کدها و رمز های سیم کارت اپراتورها

کدها و رمز های سیم کارت اپراتورها

کدها و رمز های سیم کارت اپراتورها

رازهای سری پنجم

تب Location History را بر روی نقشه پیدا کنید تا ببینید به چه مکان هایی سر زده اید.

دیکشنری اصطلاحات اندروید

FACE PLATE این عبارت به معنی همان قاب‌های جانبی تلفن همراه است که کاربران از آن‌ها برای تغییر جلوه گوشی خود استفاده‌می‌کنند.

دیکشنری اصطلاحات اندروید

ClockworkMod که با نام های Clockwork و CWM هم شناخته میشود یک custom recovery برای گوشی های اندرویدی و تبلت ها است که به شما امکان میدهد تا از امکانات پیشرفته ای در حالت ریکاوری مانند انجام و بهبود، بازسازی، نصب و نگهداری و چند عملیات پیشرفته دیگر در دستگاه اندرویدی خود که در ریکاوری اصلی قادر به انجام آنها نیستید بهره ببرید . ما در ادامه مقاله به اینکه چگونه با این ریکاوری کار کنید و دقیقا این ریکاوری قادر به انجام چه عملیاتی است را به شما آموزش میدهیم . ممکن است نسخه های زیادی از این ریکاوری موجود باشد. در اینجا ما فقط به توضیح ریکاوری و عملیات قابل اجرای آن میپردازیم. ما با ورژن خاصی از این ریکاوری کار میکنیم اما ورژن مدنظر ما نیست و همه اینها برای اصل ریکاوری میباشد . در مورد ریکاوری اصلی در اندروید همه دستگاه های اندرویدی با یک کنسول ریکاوری به بازار می آیند که بصورت یک پارتیشن بروی حافظه داخلی دستگاه وجود دارند که در هنگام بوت میتوان به آن وارد شد . ریکاوری اصلی در اکثر دستگاه های اندرویدی شامل چند ابزار پایه و در عین حال مفید هستند که به شما اجازه میدهند تا دستگاه را به حالت کارخانه بازگردانید و همچنین سیستم عامل دستگاه خود را با یک فایل زیپ از رام اصلی بهبود ببخشید ، اما این تمام کاری است که میتوانید با دستگاه و ریکاوری اصلی قادر به انجام آن هستید . این در حالی است که custom recovery بسیار مفیدتر خواهد بود . یک custom recovery به طور معمول جایگزین ریکاوری اصلی اندروید میشود که به شما امکان میدهد تا تمام عملیاتی که میتوانستید با ریکاوری اصلی انجام میدادید را باز هم بتوانید انجام دهید و البته سطح دسترسی شما را با عملیات های بیشتر بست میدهد تا کنترل بیشتری بر روی دستگاه خود داشته باشید . با custom recovery شما میتوانید یک رام اصلی و یا یک custom rom و همچنین میتوانید برنامه ها ، تم ها ، کرنل ها و غیره را به راحتی نصب کنید. استفاده از فایل های فشرده ، wipe دستگاه نه تنها در بخش userdata بلکه بسیار فراتر که میتوانید هر کدام از پارتیشن های اندروید را به راحتی wipe کنید ، دسترسی به Storage card بدون خارج شدن از ریکاوری ، پارتیشن بندی SD Card و wipe کردن کش Dalvik و وضعیت باطری ، تعمیر دسترسی ها ، تهیه، دسته بندی و بازگرداندن بک آپ و موارد بیشتری را انجام دهید که از جمله قابلیت های آن میباشند .

آموزش Linux

ایجاد درایو مجازی (RamDsik) در لینوکس ramdisk قسمتی از حافظه ram‌ سیستم است که شما آنرا بصورتی آدرس‌دهی میکنید که مجازا" بصورت یک پارتیشن هارد دیسک عمل کند. به عبارت دیگر شما قسمتی از حافظه رم سیستم خودرا که دارای سرعتی چندین برابر بیشتر از هارددیسک شماست در اختیار میگیرید و به سیستم میگوئید که اینگونه وانمود کند که این بخش یک پارتیشن اضافی در کنار هارد دیسک شماست و از آن درست مثل هارد دیسک ولی با توان و سرعت بسیار بالاتر استفاده کند. ● آشنائی با ramdisk : در این مقاله ابتدا سعی میکنم شما را با مفاهیم اولیه ramdisk یا درایو مجازی آشنا کنم . ابتدا باید بدانیم که ramdisk قسمتی از حافظه ram‌ سیستم است که شما آنرا بصورتی آدرس دهی میکنید که مجازا" بصورت یک پارتیشن هارد دیسک عمل کند . به عبارت دیگر شما قسمتی از حافظه رم سیستم خودرا که دارای سرعتی چندین برابر بیشتر از هارد دیسک شماست در اختیار میگیرید و به سیستم میگوئید که اینگونه وانمود کند که این بخش یک پارتیشن اضافی در کنار هارد دیسک شماست و از آن درست مثل هارد دیسک ولی با توان و سرعت بسیار بالاتر استفاده کند . توجه داشته باشید که ramdisk همانطوریکه از نام آن پیداست در قسمتی از حافظه ram ایجاد شده و به محض راه اندازی مجدد یا خاموش کردن کامپیوتر اطلاعات آن بکلی پاک میشود و نباید از آن برای ذخیره کردن اطلاعات دائمی مثل اسناد متنی یا فایلهای پیکربندی سیستم ویا برنامه‌های کاربردی استفاده کرد. سئوالی که اینجا مطرح میشود این است که با این اوصاف پس مورد استفاده ramdisk چیست و چرا باید از آن به نحو شایسته استفاده کرد . پاسخ این است که در برخی برنامه های کاربردی مثل مرورگرها یا سرورهای وب و حتی خود سیستمهای عامل همیشه قسمتی از اطلاعات موقتی برنامه ها به اصطلاح cache یا موقتا ذخیره میشوند و سرعت ذخیره و بازیابی این اطلاعات در سرعت و کارائی برنامه کاربردی بسیار موثر است . و اینجاست که با مسیر دهی محل ذخیره سازی این فایلهای موقت در محل ایجاد شده تحت عنوان ramdisk‌ و بهره گیری از سرعت بسیار بالا و توان عملیاتی ram میتوان به کارائی مطلوب سیستمی دست یافت . در برخی موارد در صورت استفاده صحیح از ramdisk‌ ارتقاء کارائی سیستم به حدی چشمگیر خواهد بود که درست مثل یک ارتقاء سخت افزاری گران قیمت و البته در اینجا بدون هیچ هزینه جانبی ما را به performance مطلوب و مورد نظرمان نزدیک میکند . ● ایجاد ramdisk در لینوکس : معمولا هسته کرنل همه توزیعهای لینوکس موجود از ramdisk بصورت پیش گزیده built-in‌ پشتیبانی میکنند و ایجاد ramdisk در این شرایط بسیار ساده و به شرح زیر میباشد : ابتدا یک دایرکتوری یا mount point به نام ramdisk۰ برای استقرا ramdisk ‌ در مسیر /tmp ایجاد میکنیم : ▪mkdir /tmp/ramdisk۰ سپس یک فایل سیستم فرمت ext۲ با نام ram۰‌ در مسیر /dev ایجاد میکنیم : ▪ mke۲fs /dev/ram۰ در ادامه باید فایل سیستم ایجاد شده را در مسیر mount point ایجاد شده الصاق یا به اصطلاح mount کنیم : ▪ mount /dev/ram۰ /tmp/ramdisk۰ این دستورات فایل سیستم مناسب را بر روی قسمتی از فضای ram برای شما ایجاد و آنرا فرمت کرده و در درایوی با نام ramdisk۰‌ برای استفاده شما محیا میکند . حال میتوانید از دایرکتوری /tmp/ramdisk۰ درست مثل یک پارتیشن هارد دیسک استفاده کنید . اندازه ramdisk‌ بطور پیش فرض ۴ مگابایت تعریف میشود ولی در صورتی که بخواهید اندازه آنرا به دلخواه تعیین کنید بایستی دستور زیر را به فایل تنظیمات بوت لودر LILO با نام /etc/boot/lilo.conf اضافه کنید : ramdisk_size=۱۰۰۰۰ احتمالا قسمتی از فایل lilo.conf‌ شما پس از افزودن دستور فوق به شکل زیر خواهد بود : boot=/dev/hda map=/boot/map install=/boot/boot.b prompt timeout=۵۰ image=/boot/vmlinuz label=linux root=/dev/hda۲ read-only ramdisk_size=۱۰۰۰۰ پس از افزودن این دستور به فایل lilo.conf وذخیره سازی و سپس اجرای دستور lilo در خط فرمان جهت اعمال تغییرات اندازه ramdisk شما به ده مگابایت ارتقاء می یابد . بدیهی است در صورتی که شما هسته kernel خود را خودتان کامپایل نموده و ramdisk‌ را بعنوان loadable module یا همان ماژول قابل اتصال به هسته پیکربندی کرده اید باید برای افزایش فضای ramdisk‌ دستور زیر را در فایل modules.conf واقع در مسیر /etc/ اضافه کنید : options rd rd_size=۱۰۰۰۰ و یا دستور زیر را در خط فرمان کاربر ریشه اجرا کنید : insmod rd rd_size=۱۰۰۰۰ ▪ نکته : در هر زمان با اجرای دستور زیر میتوان به مشخصات تفصیلی ramdisk‌ دست یافت : df -k /dev/ram۰ نتایج بدست آمده برای یک ramdisk ‌ با اندازه ۴ مگابایت : >df -k /dev/ram۰ Filesystem ۱k-blocks Used Available Used Mounted on /dev/ram۰ ۳۹۶۳ ۱۳ ۳۷۴۶ ۰% /tmp/ramdisk۰

آموزش Linux

10 ترفند برای افزایش امنیت سیستم عامل لینوکس بدون شک یک کامپیوتر رومیزی با لینوکس بسیار امن‌تر از همان کامپیوتر با سایر سیستم‌عامل ها خواهد بود. نکته مهم این است که همیشه برای رسیدن به یک سطح خوب امنیتی حتما لازم نیست از نرم‌افزارهای امنیتی و تکنیک‌های خاص استفاده کنید. گاهی اوقات آسان‌‌ترین را‌ه‌ها برای کسب امنیت، آنهایی هستند که به آسانی فراموش می‌شوند. ممکن است احساس کنید این موارد بسیار عادی هستند اما شاید در همین نکات عادی راه‌کارهای امنیتی‌ای بیابید که تاکنون نمی‌دانستید. اگر یک کاربر تازه‌کار لینوکس هستید، 10 ترفندی که در ادامه معرفی خواهیم کرد محل خوبی برای شروع است. در نتیجه مطمئن باشید تجربه‌ خوبی از لینوکس خواهید داشت. 1- قفل کردن صفحه‌ نمایش (Screen Lock) و خروج از سیستم (Log Out) مهم هستند. بیشتر کاربران فراموش می‌کنند که لینوکس محیطی چندکاربره دارد. به همین خاطر، شما می‌توانید از سیستم خارج شوید و سایرین وارد سیستم شوند (Log In). این هم بدین معنی است که دیگران هم می‌توانند به سیستم شما دسترسی داشته باشند، و هم بدین معنی که شما نیز می‌توانید و باید هنگامی که کارتان تمام می‌شود از سیستم خارج شوید. البته خروج از سیستم تنها گزینه‌ مقابل روی شما نیست. اگر تنها کاربر سیستمتان هستید، می‌توانید به جای خروج، صفحه را قفل کنید. قفل کردن صفحه به سادگی صورت می‌گیرد و به این معنی است که هنگام بازگشت به سیستم یک پسورد از شما خواسته می‌شود. فرقی که قفل کردن با خروج از سیستم دارد اینست که می‌توانید برنامه‌ها را در حال اجرا رها کنید و صفحه را قفل نمایید. وقتی که با وارد کردن پسورد سیستم را باز می‌کنید همان برنامه‌ها کماکان در حال اجرا هستند. ۲- پنهان کردن فایل‌ها و پوشه‌ها یک محکم کاری سریع است. در لینوکس فایل‌ها و پوشه‌ها با اضافه کردن یک نقطه "." به ابتدای اسمشان پنهان (Hidden) می‌شوند. بنابراین برای مثال فایل "Test" در یک مرورگر فایل نمایش داده می‌شود اما "Test." نه. اکثر کاربران نمی‌دانند که اجرای دستور "ls - a" فایل‌ها و پوشه‌های پنهان را نمایش خواهد داد. در حالت گرافیکی هم با زدن همزمان دکمه‌های "Ctrl + H" می‌توانید فایل‌ها و پوشه‌های پنهان را ببینید. بنابراین اگر فایل و پوشه‌هایی دارید که نمی‌خواهید همکارانتان آنها را ببینند، به راحتی می‌توانید یک نقطه به ابتدای نام آنها بیافزایید. از خط فرمان هم می‌توانید با اجرای این دستور این کار یعنی mv test .test از آن استفاده کنید. ۳- فراموش نکنید همواره یک پسورد خوب ضروری است. کلید طلایی شما برای امنیت در یک کامپیوتر لینوکس، پسوردتان است. اگر پسوردتان را به دیگران بگویید یا یک پسورد ضعیف و قابل حدس زدن داشته باشید گویی که کلید طلایی‌یتان را به دیگران داده‌اید. اگر برای مثال از توزیعی مانند اوبونتو استفاده می‌کنید، یک پسورد نسبت به فدورا به کاربران اختیارات بیشتری می‌دهد. پس باید مطمئن باشید که یک پسورد قوی انتخاب کرده‌اید. برنامه‌های تولیدکننده‌ پسورد نیز وجود دارند که می‌توانند کمکتان کنند. برای مثال Automated Password Generator گزینه خوبی است. ۴- نصب کردن نرم‌افزارهای اشتراک فایل یک سرازیری لغزنده است. بسیاری از کاربران لینوکس تمایل زیادی به اشتراک فایل دارند. اگر می‌خواهید این ریسک را در خانه انجام دهید، اشکالی ندارد. اما وقتی سر کار هستید، نه تنها راه را برای یک دعوا و مرافعه توسط شرکت با خودتان باز کرده‌اید، بلکه راه را برای کاربران دیگر نیز باز می‌گذارید که ممکن است به اطلاعات حساسی روی کامپیوترتان دسترسی داشته باشند. پس، به عنوان یک قانون، نرم‌افزارهای اشتراک فایل را نصب نکنید. ۵- به روز رسانی سیستم به طور مرتب، یک کار عاقلانه است. لینوکس ویندوز نیست. در ویندوز شما به روز رسانی‌های امنیتی را هنگامی دریافت می‌کنید که مایکروسافت آنها را منتشر کند؛ که می‌تواند چندین ماه بعد باشد. در لینوکس یک به روز رسانی امنیتی ممکن است چند دقیقه یا چند ساعت بعد از شناسایی یک حفره‌ امنیتی منتشر شود. هم در KDE و هم در Gnome نرم‌افزارهای به روز رسانی از اینترنت وجود دارند. اگر همیشه آنها را در حال اجرا داشته باشید می‌توانید از انتشار موقع یک به روز رسانی مطلع شوید. بی‌خیال به روز رسانی‌ها نشوید! حتما دلیلی وجود دارد که آنها منتشر می‌شوند. ۶- نصب یک ویروس‌یاب واقعا در لینوکس مفید است. نمی‌دانم باور می‌کنید یا نه. ضد ویروس‌ها در لینوکس هم جای خودشان را دارند. درست است که امکان ایجاد یک مشکل در لینوکس که دلیلش یک ویروس باشد بسیار کم و در حد صفر است؛ اما آن ایمیل‌هایی که برایتان می‌آید و شما به دوستان ویندوزی‌یتان فوروارد می‌کنید می‌تواند مشکل‌ساز باشد. با یک ضدویروس خوب، مثل ClamAV می‌توانید مطمئن شوید ایمیل‌هایی که از کامپیوتر شما ارسال می‌شود هیچ چیز مخربی همراه ندارند که بتواند برای شما یا شرکت‌تان مشکل ایجاد کند. ۷- وجود SELinux کاربردهایی دارد. SELinux یا (Security-Enhanced Linux) به وسیله‌ موسسه‌ ملی امنیت آمریکا ایجاد شده‌است و به قفل کردن دسترسی به کنترل نرم‌افزارها کمک می‌کند. و این کار را بسیار خوب انجام می‌دهد. مطمئنا SELinux گاهی اوقات می‌تواند یک مزاحم باشد. در بعضی موارد ممکن است مقدار کمی کارآیی سیستم را کاهش دهد. یا اینکه ممکن است برخی نرم‌افزارها با وجود SELinux برای نصب دچار مشکل بشوند. به هر حال امنیتی که با نصب SELinux یا AppArmor شرکت Novell به دست می‌آورید به نکات منفی‌اش می‌ارزد. در هنگام نصب فدورا امکان فعال کردن SELinux را دارید. ۸- ایجاد پوشه‌ home در یک پارتیشن جداگانه امن‌تر است. نصب پیش‌فرض لینوکس پوشه‌ home را که حاوی اطلاعات شخصی کاربران است درست در root سیستم قرار می‌دهد. این خوب است اما اولا حالت استاندارد است و هر کسی به کامپیوتر شما دسترسی داشته باشد دقیقا می‌داند که اطلاعات‌تان در کجا قرار دارد. ثانیا اگر سیستمتان به دلیلی دچار مشکل شود و سیستم‌عامل قابل دسترسی نباشد ممکن است اطلاعاتتان از بین برود. برای حل این مشکل می‌توانید home را در یک پارتیشن جداگانه قرار دهید. اگر از دست‌ دادن اطلاعاتتان بسیار نگرانتان می‌کند می‌توانید این کار با ارزش را انجام دهید. ۹- استفاده از یک محیط کاربری غیر متعارف به همان اندازه طلا می‌ارزد! محیط‌های کاربری جایگزین برای KDE و Gnome شامل Enlightenment, Blackbox, Fluxbox و غیره به کامپیوترتان یک احساس و جلوه‌ جدید می‌بخشد و یک راه ساده جلوی پایتان می‌گذارد که جلوی چشم‌های فضول را بگیرید! من از Fluxbox بر روی کامپیوتری استفاده کردم؛ وقتی می‌خواستم فقط یک کار انجام دهد: مرور در شبکه. این به راحتی قابل دستیابی است. یک منو برای موس برای نرم‌افزاری که می‌خواهید استفاده کنید ایجاد کنید. دیگران قادر به اجرای هیچ نرم‌افزاری نیستند به جز آن چیزی که توسط شما ارائه شده است. به هر حال اکثر کاربران هیچ ایده‌ای برای گشت‌وگذار در این محیط‌ها ندارند. ۱۰- متوقف کردن سرویس‌ها بهترین کار است. این یک کامپیوتر میزکار است. یک سرور نیست. پس چرا سرویس‌هایی مانند httpd, ftpd و sshd را اجرا می‌کنید؟ شما نباید به آنها نیاز داشته باشید و آنها فقط یک گاف برای امنیت کامپیوترتان هستند. اگر نمی‌دانید چگونه آنها را متوقف کنید، اجرایشان نکنید. فایل /etc/inetd.conf را چک کنید و مطمئن شوید که تمام سرویس‌های غیر لازم کامنت شده‌اند (اگر اول یک خط # قرار بگیرد آن خط یک کامنت یا توضیح به حساب می‌آید و اجرا نمی‌شود) ؛ این کار ساده ولی مؤثر است.